خطری جدی ، تهدید کننده سلامتی ، پایین آورنده ایمنی بدن در مقابل بیماریها،نا خواسته و ندانسته، و گاه سهل انگاری و بستن چشمان به روی خطر ، از همه مهمتر نشناختن بیماری و راههای پیشگیری حتی در شرایط ناخداگاه بوجود آمده.گاه در یک دندانپزشکی ، گاه در آرایشگاه زنان و مردان ، گاه در انتقال خون، گاه در یک ارتباط زودگذر مخوف جنسی، گاه در سرنگ الوده ،گاه از مادر ندانسته به فرزند،کاه و گاه و گاه ............................و در آخر  بدبختی و پشیمانی برای خود همسر و فرزندان و اینها همه از سهل انگاری ما بوجود می آید. اگر در تمام این موارد با چشمانی باز حرکت کنیم .خطری نیست که تهدید کننده باشد .این مهم بسیار پیش پا افتاده اما خطرناک است. اگر در دندانپزشکی به استریل بودن لوازم حساس وحتی وسواس داشته باشیم، اگر در آرایشگاهها به دستورههای بهداشتی عمل نموده باشیم ،و به موارد پر خطر در این صنف توجه نموده به مکانهایی با داشتن مجوز و اطمینان از سلامتی وارد شویم و خودمان را چشم بسته جهت زیبا نمودن در اختیاز آرایشگران غیر مطمئن قرار ندهیم، اگر همکاران ما در آزمایشگاهها و مراکز خونگیری دقت لازم را داشته باشند ( که به حمد الله کمترین آمار آلودگی را دارا می باشد) اگر در بوجود آمدن شرایط و امیال جنسی به خانواده متکی و در شرایط غیر طبیعی با هوشیاری و دانستن موارد انتقال و پیشگیری عمل نماییم .اگر بعد از هر اقدام مشکوک جهت دانستن سلامتی تست بیماری نماییم و خانواده را از این خطر مصون نماییم و زندگی شیرین خود و خانواده را با خطر مواجه ننماییم بهتر نیست؟؟؟؟؟؟؟ . پس نه  در سالگرد این بیماری به فکر فرو رویم بلکه با ازدیاد این بیماری و نزدیک بودن به ما دقت نموده و حساس شویم .....به امید روزی که با اطلاع رسانی و اطلاع داشتن ،هر ساله به این بیماری اضافه نشود. و آمار صعودی و نجومی متوقف شود.

ا